"امروز به عشقِ خودم از خواب بیدار شدم | به عشقِ خودم ورزش کردم | با نهایتِ عشق خودم برای خودم چای ریختم | خودم با خودم چای نوشیدم | به عشقِ خودم نشستم سرِ کار | به عشقِ خودم ساعت‌ها کار کردم و نوشتم | به عشقِ خودم خرید رفتم | به عشقِ خودم برای خودم لباس خریدم و ...
آدم باید در درجه‌ی اول به عشقِ خودش زندگی کند | اصلاً باید هر روز صبح روی درِ یخچال خودش برای خودش یادداشت بنویسد | خودش به خودش بگوید:"عزیزم بیدار شدی صبحانه بخور | فلان غذا برایت ضرر دارد نخور | فلان کارت را حتمن انجام بده | راسِ فلان ساعت قرصت را بخور | بخاطرِ فلان اتفاق حرص و جوش نخور و ...".
ما وقتی تنهاییم فکر می‌کنیم هیچ‌کس نیست | اما همیشه وقتِ تنهایی یک‌نفر هست که او را نمی‌بینیم و آن هم کسی نیست جز "خودمان".
او ما را همیشه می‌بیند | همیشه کنارمان است | در بهترین شرایط و بدترین شرایط رفیقِ‌مان است.
خودمان گاهی اوقات کنارِ خودمان می‌ایستد و ضربه خوردن‌مان را نگاه می‌کند و دلسوزانه اشک می‌ریزد | ولی ما گاهی اوقات خودمان هوای خودمان را نداریم | خودمان بدترین ضربه‌ها را به خودمان می‌زنیم بدونِ اینکه حواسِ‌مان باشد.
خودِمان خودمان را فراموش می‌کنیم | خودمان خودمان را در یک اتاق حبس می‌کنیم | می‌رویم و مدت‌ها نمی‌آییم.
باید هوای خودمان را داشته باشیم | گاهی اوقات خودمان را بغل کنیم و دلجویی کنیم | خودمان برای خودمان هدیه بخریم | خودمان برای خودمان بستنی بخریم | خودمان برای خودمان کفش بخریم | خودمان با خودمان بنشینیم و فیلم ببینیم | خودمان یک شات بزنیم به سلامتیِ خودمان.
آدم‌های زیادی در این زندگی می‌آیند و می‌روند | ولی آن‌کس که تا آخرین حدِ ممکن می‌ماند خودمان است.
نمی‌گویم که دیگران را فراموش کنیم و فقط و فقط برای خودمان زندگی کنیم | به قولِ روباه در شازده کوچولو "یک نفر به تنهایی هیچ‌چیز نمی‌داند" | ولی به خودمان خیانت نکنیم | خودمان را ببینیم | قبل از اینکه کسی را دوست داشته باشیم خودمان را دوست داشته باشیم .
آدم اگر به عشقِ خودش نتواند زندگی کند | به عشقِ دیگران براحتی و بی‌ارزشیِ هر چه تمام می‌تواند بمیرد."
-کیومرث مرزبان-
این متن، عبرت از وقایع تلخ اخیر رو تکمیل و افکاری که درگیرش بودم رو بهتر از خودم بیان کرد.
