Tuesday, February 12, 2013

خوردگی

باید یک اتاقک باشد برای اعتراف.
هر حس بدی،فکر خطرناکی،نگرانی کشنده ای،دلتنگی ای،ضعفی،خشمی توی دلت باشد را بریزی بیرون.
آدمِ پشت دریچه شکستن ات را گوش دهد.
مثل همه که می گویند "اشکال ندارد"،"مهم نیست" جواب ندهد،ایمان داشته باشد.یک جواب خوب...در آخر یک چیز امیدوار کننده بگوید،حتی تشویق ات کند.



من خودم رو در محاصره ی اعداد می بینم.هیچ وقت نشده بود روحیاتم این قدر تحت تاثیر یه جوّ متشنج قرار بگیره.نیازمندم به آدمی که همه چیز رو از فاصله ی دورتر ببینه.

No comments:

Post a Comment